نا امیدی
«کم شدن امید به اینده در میان اقشار مختلف جامعه»
واژهء بی امیدی را امروزه زیاد می شنویم.
این که حال مردم خوب نیست و در دنیای امروزی در بیهودگی ها سرگردان شدیم .
هر چقدر تلاش می کنیم باز در پلهء اول درجا می زنیم و یک جای کار همیشه لنگ است!
این درد مهم و بزرگیست که از بی ثباتی یک جامعه نشات می گیرد و آن را به بیراهه می برد.
دلم برای پدر و‌مادرهای سرزمین م می سوزد ، که جدا از نگرانی آینده فرزندانشان ، ترس از اینده خودشان را نیز به دوش می کشند،
و جوانان نیز، حتی تصوری از دورنمای آینده شان (حتی چندماه دیگر ) نمی توانند داشته باشند و بی امیدی دامنگیر زندگی شان شده است !
افراد در طول روز، اتفاق خوشایندی نمی بینند تا با شوق و ذوق دل به کار و زندگی ببندند .
این همه ناپایداری های (اخلاقی ، فرهنگی ، اقتصادی ، خانوادگی و سیاسی و ...) موجود در جامعه که از کنترل خارج شده ،به عمق تک تک خانواده ها نفوذ و زندگی ها را مختل کرده است، و "امید" به صورت واژه ای واهی، خیالی و غیر ممکن در آمده است!
اما امید که نباید روزنهء آخر باشد !!
زیرا انگیزه و امید و خلاقیت از اولین گام های رسیدن و آغاز کردن بوده و هست .
(حال اینکه امید چیست ، و اینده از چه زمانی شروع می شود ، موضوع پیچیده ای نیست .)
امید نیازمند ساختن و سازندگیست. به نوعی رسیدگی ، توجه و یادآوری می خواهد .
اما امروزه این روزنه (امید) وجود ندارد که حرف اول را بزند یا آخر ، این سناریوی غم انگیز و خطرناکیست که در حال اجراست.
حکایت زندگی به تنهایی ساده و همواره در جریان است .
کمی ساده و صادقانه باشیم و امید را از حالت شعاری بیرون بیاوریم ،
باهم امید ذهنی را شفاف سازی کنیم و بیایید یک قدم’ مهم ‘برداریم ،
نا امیدی را از لغات ذهن و زندگیمان حذف کنیم .
همه ما میدانیم در جامعه کنونی امید سالهاست رنگ باخته، زندگی بسیار مایوس کننده شده و در وضعیت نابسامان و بلاتکلیف کنونی قرار مان داده است، گویی امید دزدیده شده !!! یا رها و نابود شده .
خوب است بدانیم آینده تنها به دورنمای زندگی پیش رو مختص نمی شود بلکه از همین لحظهِء بعد ، شکل می گیرد و به لحظه بعدی انتقال می یابد.
بااین حال دور از ذهن نیست که با حداقل امکانات و تنها با مدیریت درست و برنامه ای هدفمند ، میتوان به بهترین ها دست یافت، و برترین و زیباترین چشم انداز آینده را ترسیم کرد.
باهمهء این اوصاف زندگی یکبار است ، پس باید از آن لذت برد .
امید با شروع هر روز ،
با هر بار بالا آمدن خورشید ،
با هر بار نفس کشیدن،
جان و انرژی میگیرد ،
و امید با یک لبخند شروع می شود .
سخت نیست یک مقدار والاتر بنگریم
همیشه بیایید از خودمان شروع کنیم !
از انسان های با امید و با انگیزه درکارها و امور زندگی بهره ببریم .
نعمت بودنشان را قدر دان باشیم و تلاش کنیم به آدم هایی تبدیل شویم که در هر شرایطی امیدوار بمانیم .
وجود افراد امید دهنده و الگو کم نیست،که حضور و فکرشان امیدساز آینده، برای ایرانی برتر و آباد تر خواهد بود .
در لحظه ناامیدی کافیست صبورانه بیاندیشیم و هوشیار باشیم .
با بهترین انتخاب ، تصمیم و مشورت درست ، آینده ای بهتر و آرام تر و با ثبات تری را بسازیم.
«به امید ذهنی همیشه امیدوار »
یک پیشنهاد
به جای درگیری فکری و ذهنی روزمره و دنبال گرفتن حق از تمام آدمهای دنیا ،
بیایید شادی و گرمی و صمیمیت خانواده را انتخاب کنیم و بدانیم که همیشه یک تلنگر به خودمان زندگی را زیباتر خواهد کرد ، این مورد استثنا ندارد چون همه چیز انتخاب ماست.
ذهن و دل تان همواره امیدوار
درودها و با احترام
ممنونم برای قرادادن مطلب اینجانب
ای کاش نام نویسنده را هم ذکر میکردید 🙏🏻