دعوت نامه شهید محسن حججی در روز اربعین حسینی
این داستان واقعی است...
پارسال خیلی دوست داستم برم کربلا ولی قسمتم نشد
بنابراین خیلی دلتنگ شدم و با خودم گفتم مگه من چیکار کردم که لیاقت زیارت امام حسین (ع) رو ندارم، چند روزی با همین حال گذشت و من هر روز دلتنگ تر از قبل.
تا این که دو شب مونده به اربعین تو خواب دیدم که دوستام دارن می رن کربلا و منم دارم پشت سرشون حرکت می کنم، یکی از دوستام گفت: تو نمی تونی با ما بیای کربلا! گفتم آخه چرا؟از حرف دوستم خیلی دلم شکست و بغض گلوم رو گرفت. من اصرار می کردم که منو با خودتون ببرین، ولی بی فایده بود. تو همین حال و هوا رو کردم سمت همون جاده و گفتم: السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع). بعد از اون سلام دوستم عَلمی به دستم داد و من در همون لحظه از خواب بیدار شدم.
خواب رو برای مادرم تعریف کردم، مادرم می گفت: تعبیر این خواب اینه که سفری در پیش داری. با خودم گفتم، چه سفری؟؟آخه فردا اربعینه، وسط این همه کار و درس، تازه پدرمم که کربلاست، مگه می شه برم سفر!؟. همین بود که قانع نشدم.
صبح همون روز یکی از دوستام زنگ زد و گفت قراره اربعین، فعالای فرهنگی رو ببرن گلستان شهدای نجف آباد اصفهان، و یک نفر هم بیشتر جا نمونده، می تونی بیای؟!
من با خودم گفتم، حالا که اربعین نتونستم برم کربلا این فرصت رو از دست نمی دم. و اینطور بود که قسمت شد روز اربعین، مرقد پاک و مطهر شهید محسن حججی باشم.
وقتی به اونجا رسیدیم همه پیاده شدند، تا مسیری که باید پیاده تا گلستان شهدا می رفتیم رو طی کنیم، تو همین مسیر عکس شهید حججی که به نوعی نشان گروه ما بود به من سپرده شد.
من درحالی که عکس شهید حججی رو در دست داشتم، پیشاپیش دوستانم حرکت می کردم و به ناگاه یاد آن خواب افتادم. آره! این مسیر همون مسیر بود! همون مسیر و جاده ای که در خواب دیده بودم الان جلوی چشمم بود.
هنوز که هنوزه باور ندارم، که اینطور مورد لطف شهید حججی واقع شده باشم، و این جمله که شهیدان زنده اند و نزد خداوند روزی می خورند را هرگز از یاد نمی برم.